Bu ayrılık bana hiç iyi gelmedi. Sanki ben artık ben gibi değilim. Çok farklılaştım. Önce yaşamayı unuttum. Sanırım hissedemiyordum. Sadece nefes aldığımın farkındaydım. Bir de sigara içtiğimin. Onun dışında mutluluk, huzur, sevinç, umut gibi tüm hisler yerini kocaman bir boşluğa bırakmıştı. Biraz zor oluyordu. Bu boşluk öylesine derindi ki, içine çekiyordu tüm benliğimi.
Yıkım sonrası ayakta durmaya çalışan bir bedendim sadece. Yaşamak işlevini yerine getiren bir kalbim vardı sadece. Ama kalbim, dayanamıyordu. Her gün o kocaman boşluğun beni yok etmesine dayanamıyordu. Eskisi gibi atmıyordu. Delicesine atmıyordu. Usul usul, sudan çıkmış bir balığın yaşadığı şoku yaşar gibi atıyordu. Sahi, sen gidince sudan çıkmış balığa dönmüştüm. Önce biraz afalladım, sağa sola saldırdım, ardından yavaşlamaya başladı her şey. Sonrası ise kocaman bir boşluk.
Bu kadar zor olacağını tahmin etmemiştim. “her zamanki gibi, biri geldi ve gidiyor, alıştım buna” demiştim. Ve her zamanki gibi yıkılmıştım. Göğsüme öyle birisi oturmuştu ki, git gide dibe batıyordum. taşıyamıyordum kendimi, yükümü. O küçücük bedenimle ne de ağır yükler altına girmiş kalbim. Oysa çok erkendi, ölmek için. Yaşanacak onca gün varken, ölmek için çok erkendi be.
Ne yapayım işte, sende biraz insaf et. Çok seviyordum seni. Kendimi tüm masumiyetimle sana teslim etmiştim. Ama sen, sen bunu reddettin. Neden bilmiyorum ama sana yetemedim. Ya da fazla geldim. Çok sevdiğim için gittin belkide. Hiçbir fikrim yok. Olsun. Yine de teşekkür ediyorum. Seninleyken yaşadığımı hissetmiştim. Şimdi de öldüğümü hissediyorum. Bana yaşarken ölmeyi, ölürken yaşamayı öğrettin.
Yıkım sonrası ayakta durmaya çalışan bir bedendim sadece. Yaşamak işlevini yerine getiren bir kalbim vardı sadece. Ama kalbim, dayanamıyordu. Her gün o kocaman boşluğun beni yok etmesine dayanamıyordu. Eskisi gibi atmıyordu. Delicesine atmıyordu. Usul usul, sudan çıkmış bir balığın yaşadığı şoku yaşar gibi atıyordu. Sahi, sen gidince sudan çıkmış balığa dönmüştüm. Önce biraz afalladım, sağa sola saldırdım, ardından yavaşlamaya başladı her şey. Sonrası ise kocaman bir boşluk.
Bu kadar zor olacağını tahmin etmemiştim. “her zamanki gibi, biri geldi ve gidiyor, alıştım buna” demiştim. Ve her zamanki gibi yıkılmıştım. Göğsüme öyle birisi oturmuştu ki, git gide dibe batıyordum. taşıyamıyordum kendimi, yükümü. O küçücük bedenimle ne de ağır yükler altına girmiş kalbim. Oysa çok erkendi, ölmek için. Yaşanacak onca gün varken, ölmek için çok erkendi be.
Ne yapayım işte, sende biraz insaf et. Çok seviyordum seni. Kendimi tüm masumiyetimle sana teslim etmiştim. Ama sen, sen bunu reddettin. Neden bilmiyorum ama sana yetemedim. Ya da fazla geldim. Çok sevdiğim için gittin belkide. Hiçbir fikrim yok. Olsun. Yine de teşekkür ediyorum. Seninleyken yaşadığımı hissetmiştim. Şimdi de öldüğümü hissediyorum. Bana yaşarken ölmeyi, ölürken yaşamayı öğrettin.
