Kulubün Tarihçesi..
Türkiye İdman Cemiyetleri ittifakının kurulması ve Türk Sporunun bu ilk örgütünün tüm Anadolu'ya yayılması, Trabzon'da da etkisini göstermişti. Bu etki sonucu yeni yeni kulüpler kurulmaya başlandı. İdmanocağı, İdmangücü, Necmiati'den sonra Trabzon Lisesi bünyesinde Lise adını taşıyan yeni bir kulübün kurulmasıyla kulüp sayısı 4 olmuştu. 1923 yılından sonra Trabzon'da İdmanocağı ve İdmangücü arasında büyük bir rekabet başlamıştı. Bu öyle bir rekabetti ki İstanbuldaki Galatasaray- Fenerbahçe rekabetine benziyordu. Hatta zaman zaman onu bastırdığı bile oluyordu. Trabzon sanki Ocaklılar, Güçlüler diye ikiye ayrılmıştı. Trabzon'da futbolun bu iki takım arasındaki rekabetten yüceldiği söylenebilir. Rekabet zamanla öylesine büyük boyutlara vardı ki Trabzon'un Türkiye liglerinde geç temsil edilmesine bile sebep oldu. Ne var ki iki kulüp arasındaki çekişme şehrin futbolundaki kaliteyi de her geçen gün arttıran faktör olduğu göz ardi edilemez.
1923 yılında Trabzon'da ilk resmi lig maçları oynanmaya başlandı. İlk sezon İdmanocağı şampiyon olmuştu. Bunu 1923-24,1924-25 sezonlarında Lise takımının arka arkaya şampiyonlukları izledi. 1925 sezonunda yine İdmanocağı şampiyon olurken, 1929 yılına kadar da önce Lise, arkasından Muallim Mektebi daha sonra da Ticaret Lisesi takımları mutlu sona ulaştılar.
İdmanocağı ile İdmangücü arasındaki büyük rekabet 1930'dan sonra had safhaya ulaştı. 1929-30'dan sonra 5 kez arka arkaya İdmanocağı'nın şampiyon olmasından sonra 1934-35 sezonundan itibaren İdmangücü takımı tam 7 yıl arka arkaya şampiyon olarak bu iki takım arasındaki rekabeti büsbütün alevlendirmişti.
1940'lı yıllarda Trabzon futbolundaki güç lise takımlarına geçmişti. Tam 6 kez arka arkaya şampiyonluğu kazanması da bunu gösteriyordu. Bu aralar dikkat çeken bir hususta Trabzon'daki bütün futbol yıldızlarının Lise takımlarından yetişmiş olmalarıydı. Özellikle Trabzon Lisesi bir futbolcu kaynağı olmuştu. 1947-48 sezonundan itibaren şampiyonluk yine İdmanocağı ile İdmangücü arasında el değiştiriyordu. Bu arada Necmiati de iki sezon şampiyon olarak Trabzon futbolunda söz sahibi oldu. Bu arada Trabzon'da yeni yeni kulüpler de kuruluyordu. 1938'de kurulan Doğan Gençlik, 1941 yılında Akçaabat Lisesinde kurulan Akçaabat Gençlik (Bugünkü Sebatspor), 1950 yılında Sürmene ilçesinde kurulan Sürmene Gençlik, 1952 yılında ayni ilçede kurulan Zafer Gençlik, 1953 yılında kurulan Yolspor 1955 yılında kurulan Yalıspor bu takımların başında geliyordu.
1930'lu yıllarda başlayan İdmanocağı, İdmangücü rekabeti 1940'lı, 1950'li, 1960'lı yıllarda olanca şiddetiyle devam ediyordu. Bu gitgide rekabetten öte boyutlara varmaktaydı. Ocaklı ve Güçlü olmak Trabzon'da adeta bir spor mezhebi haline gelmişti. En kötü sezonlarda bile rekabetlerinden hiç bir şey kaybetmiyorlardı.
Trabzon öylesine ikiye ayrılmıştı ki Ocaklılar Sari Kırmızı diye İstanbul'daki Galatasaray'ı İdmangüçlülerse Yeşil Beyaz renklerine rağmen Fenerbahçe'yi destekliyorlardı. Rekabet bir de bu sekliyle alevlenmişti. Bu arada renkleri Sarı Lacivert olan Necmiati bile bu rekabetin dışında kalmıştı. Aslında bu büyük rekabetten en karlı Trabzon futbolu çıkıyordu. Öncelikle şehirde futbol tutkusu körüklenmişti. Bu büyük rekabetten doğan büyük iddia Trabzon'da büyük yıldızların çıkmasına neden olmuştur. Ancak, Trabzon insanının alın yazısı olan gurbetçilik 1930'lu yıllarda Trabzon'daki futbol yıldızlarının kaderine tesir etmişti. Pek çoğu yüksek öğrenim uğruna ana kucaklarını baba ocaklarını terk etmek zorunda kaldılar. Gittikleri İstanbul ve Ankara'da sürdürdükleri futbol yaşamlarında gerçekten büyük yıldız oldular. Bir Hasan Polat ve kardeşi Ali Polat Ankara Gençlerbirliği'nde , bir Selim Satıroğlu, Ahmet Karlıklı Galatasaray'da bir Taka Naci, Zekeriya Bali Fenerbahçe'de, Nazmi Bilge Beşiktaş'ta yıldız futbolcu oluverdiler.
1962-63 sezonunda tüm yurtta bir İl takımı kurulması öngörülmüştü. Zamanın Futbol Federasyonu Başkanı Orhan Şeref Apak, Türkiye liglerini güçlendirmek ve tüm yurda yaymak amacıyla bir seferberlik başlatmıştı. Her ilde bir futbol takımı kurup Türkiye liglerinde yer alması seferberliği büyük bir hızla devam ediyordu. Trabzon elbette ki bunun dışında kalamazdı. Yalnız bir İl Kulübü kurulmasının en zor olan illerin başında kuşkusuz Trabzon gelmekteydi. İdmanocağı, İdmangücü rekabeti Trabzon futboluna öylesine hakimdi ki bu iki kulübün bir çatı altında toplanmasına imkan yoktu. Nitekim böyle bir girişimde bulunmak isteyen bir avuç idealistin daha ilk çalışmalarında bunun imkansız olduğu gerçeği bir kez daha anlaşılmıştı.
Tüm Trabzonlular, Trabzonspor adıyla bir kulübün kurulmasını yürekten arzuluyorlar, ancak bu işi bir türlü gerçekleştirememenin ezikliğini yaşıyorlardı. Yetkililerinde araya girmesi, sonucu pek değiştirmiyordu Ocaklılar da, Güçlüler de yeni kurulacak kulüpte kendi isimlerinin, hatta renklerinin hakim olmasını istiyorlardı ve bu konuda en ufak bir fedakarlıkta bulunmuyorlardı. Her gün, her akşam toplantı üstüne toplantı yapılıyordu. Bazen tam bir anlaşma zemini ortaya çıkıyor ama yine en ufak bir ayrıntı her şeyi berbat ediyordu. Havaya silahlar atılıyor, karakollara, hatta mahkemelere kadar uzanan olaylara rastlanıyordu. Öte yandan Futbol Federasyonunun il kulüpleri için tanıdığı sürenin de sonu yaklaşıyordu.
21 Haziran 1966 tarihinde İdmanocağı, Martıspor ve Yıldızspor'un da katılımı ile sarı Kırmızı renkler altında Türkiye 2. Ligine alındı. Ancak, resmi bir yazının süresi içinde ilgili yere tebliğ edilmediği için İdmanocağı'nın İkinci ligde oynaması durduruldu. Bu tarihten yaklaşık bir ay sonra 20 Temmuz 1966'da bu kez İdmangücü, Karadenizgücü, Martıspor ve Yolspor'un katılmasıyla Trabzonspor Kırmızı-Beyaz renklerle kuruldu. Ne var ki İdmanocağı buna karşı çıktı. Danıştay'da açtığı dava ile yürütmeyi durdurma kararı alınınca ortalık yine karıştı. Trabzon'daki gergin durum üzerine araya Zamanın Beden Terbiyesi Genel Müdürü Ulvi Yenal girdi. Ulvi Yenal, İdmanocağı ve İdmangücü'nün birleşmemeleri halinde iki kulübünde Türkiye 2. Ligine alınmayacağını bildirdi. Bu durum Trabzon'da ve her iki kulüp çevresinde "Sok" etkisi yaratmıştı. Birleşmeleri büyük sorun olan bu iki kulübün, birleşmemeleri halinde Trabzon Türkiye liglerinde temsil edilemeyecekti. Trabzon'daki geceli gündüzlü yapılan ve büyük tartışmalara neden olan toplantılar sonunda 2 Ağustos 1967 günü İdmanocağı ile İdmangücü birleşmesi gerçekleşti ve Trabzonspor; İdmanocağı, İdmangücü, Karadenizgücü ve Martıspor'un birleşmesi ile ortaya çıktı.
Artık bütün resmi işlemler tamamlandıktan sonra sıra gelmişti Trabzonspor'un renklerine. Renk bulmak öyle kolay olmadı. Trabzon'da uzun yıllar süren İdmanocağı-İdmangücü rekabetinde Sari-Kırmızı ve Yeşil-Beyaz renkler hakimdi. Trabzonspor'un renkleri bu renklerin dışında olmalıydı. Trabzon'u ve Karadeniz'i simgeleyen renkler aranıyordu. Bu konuda yarışma açılması da gündeme geldi ancak sonra vazgeçildi. Renk için geceli gündüzlü toplantılar düzenleniyordu. Dört toplantıdan sonuç alınamamıştı. Beşinci toplantıda her şey bitecekti. Artık taraftarın da sabrı kalmamıştı. Dönemin Federasyon Başkanı Orhan Şeref Apak sorunu çözmeye çalışırken Federasyon Genel Müdürü Ulvi Yenal'ın makamında toplanan taraflar iki kulübün renklerinden farklı bir rengin seçilmesi üzerinde yoğun tartışmalar gerçekleştirirler. Yaşanan gelişme üzerine sabrı taşan Yenal iki kulübün temsilcilerinden birer renk seçmesini talep eder. Böylelikle İdmanocağı grubu "koyu bordo", İdmangücü ise "açık mavi" üzerinde görüş bildirir. Sonuçta Trabzonspor'u kuran iki köklü kulüp renk konusunu "BORDO-MAVİ" diye karara bağlarlar. Böylece bir haftadır şehirde süren renk kavgası sona erer ve Trabzonspor Bordo-Mavi renklerine kavuşur
Başarıları...
Türkiye İdman Cemiyetleri ittifakının kurulması ve Türk Sporunun bu ilk örgütünün tüm Anadolu'ya yayılması, Trabzon'da da etkisini göstermişti. Bu etki sonucu yeni yeni kulüpler kurulmaya başlandı. İdmanocağı, İdmangücü, Necmiati'den sonra Trabzon Lisesi bünyesinde Lise adını taşıyan yeni bir kulübün kurulmasıyla kulüp sayısı 4 olmuştu. 1923 yılından sonra Trabzon'da İdmanocağı ve İdmangücü arasında büyük bir rekabet başlamıştı. Bu öyle bir rekabetti ki İstanbuldaki Galatasaray- Fenerbahçe rekabetine benziyordu. Hatta zaman zaman onu bastırdığı bile oluyordu. Trabzon sanki Ocaklılar, Güçlüler diye ikiye ayrılmıştı. Trabzon'da futbolun bu iki takım arasındaki rekabetten yüceldiği söylenebilir. Rekabet zamanla öylesine büyük boyutlara vardı ki Trabzon'un Türkiye liglerinde geç temsil edilmesine bile sebep oldu. Ne var ki iki kulüp arasındaki çekişme şehrin futbolundaki kaliteyi de her geçen gün arttıran faktör olduğu göz ardi edilemez.
1923 yılında Trabzon'da ilk resmi lig maçları oynanmaya başlandı. İlk sezon İdmanocağı şampiyon olmuştu. Bunu 1923-24,1924-25 sezonlarında Lise takımının arka arkaya şampiyonlukları izledi. 1925 sezonunda yine İdmanocağı şampiyon olurken, 1929 yılına kadar da önce Lise, arkasından Muallim Mektebi daha sonra da Ticaret Lisesi takımları mutlu sona ulaştılar.
İdmanocağı ile İdmangücü arasındaki büyük rekabet 1930'dan sonra had safhaya ulaştı. 1929-30'dan sonra 5 kez arka arkaya İdmanocağı'nın şampiyon olmasından sonra 1934-35 sezonundan itibaren İdmangücü takımı tam 7 yıl arka arkaya şampiyon olarak bu iki takım arasındaki rekabeti büsbütün alevlendirmişti.
1940'lı yıllarda Trabzon futbolundaki güç lise takımlarına geçmişti. Tam 6 kez arka arkaya şampiyonluğu kazanması da bunu gösteriyordu. Bu aralar dikkat çeken bir hususta Trabzon'daki bütün futbol yıldızlarının Lise takımlarından yetişmiş olmalarıydı. Özellikle Trabzon Lisesi bir futbolcu kaynağı olmuştu. 1947-48 sezonundan itibaren şampiyonluk yine İdmanocağı ile İdmangücü arasında el değiştiriyordu. Bu arada Necmiati de iki sezon şampiyon olarak Trabzon futbolunda söz sahibi oldu. Bu arada Trabzon'da yeni yeni kulüpler de kuruluyordu. 1938'de kurulan Doğan Gençlik, 1941 yılında Akçaabat Lisesinde kurulan Akçaabat Gençlik (Bugünkü Sebatspor), 1950 yılında Sürmene ilçesinde kurulan Sürmene Gençlik, 1952 yılında ayni ilçede kurulan Zafer Gençlik, 1953 yılında kurulan Yolspor 1955 yılında kurulan Yalıspor bu takımların başında geliyordu.
1930'lu yıllarda başlayan İdmanocağı, İdmangücü rekabeti 1940'lı, 1950'li, 1960'lı yıllarda olanca şiddetiyle devam ediyordu. Bu gitgide rekabetten öte boyutlara varmaktaydı. Ocaklı ve Güçlü olmak Trabzon'da adeta bir spor mezhebi haline gelmişti. En kötü sezonlarda bile rekabetlerinden hiç bir şey kaybetmiyorlardı.
Trabzon öylesine ikiye ayrılmıştı ki Ocaklılar Sari Kırmızı diye İstanbul'daki Galatasaray'ı İdmangüçlülerse Yeşil Beyaz renklerine rağmen Fenerbahçe'yi destekliyorlardı. Rekabet bir de bu sekliyle alevlenmişti. Bu arada renkleri Sarı Lacivert olan Necmiati bile bu rekabetin dışında kalmıştı. Aslında bu büyük rekabetten en karlı Trabzon futbolu çıkıyordu. Öncelikle şehirde futbol tutkusu körüklenmişti. Bu büyük rekabetten doğan büyük iddia Trabzon'da büyük yıldızların çıkmasına neden olmuştur. Ancak, Trabzon insanının alın yazısı olan gurbetçilik 1930'lu yıllarda Trabzon'daki futbol yıldızlarının kaderine tesir etmişti. Pek çoğu yüksek öğrenim uğruna ana kucaklarını baba ocaklarını terk etmek zorunda kaldılar. Gittikleri İstanbul ve Ankara'da sürdürdükleri futbol yaşamlarında gerçekten büyük yıldız oldular. Bir Hasan Polat ve kardeşi Ali Polat Ankara Gençlerbirliği'nde , bir Selim Satıroğlu, Ahmet Karlıklı Galatasaray'da bir Taka Naci, Zekeriya Bali Fenerbahçe'de, Nazmi Bilge Beşiktaş'ta yıldız futbolcu oluverdiler.
1962-63 sezonunda tüm yurtta bir İl takımı kurulması öngörülmüştü. Zamanın Futbol Federasyonu Başkanı Orhan Şeref Apak, Türkiye liglerini güçlendirmek ve tüm yurda yaymak amacıyla bir seferberlik başlatmıştı. Her ilde bir futbol takımı kurup Türkiye liglerinde yer alması seferberliği büyük bir hızla devam ediyordu. Trabzon elbette ki bunun dışında kalamazdı. Yalnız bir İl Kulübü kurulmasının en zor olan illerin başında kuşkusuz Trabzon gelmekteydi. İdmanocağı, İdmangücü rekabeti Trabzon futboluna öylesine hakimdi ki bu iki kulübün bir çatı altında toplanmasına imkan yoktu. Nitekim böyle bir girişimde bulunmak isteyen bir avuç idealistin daha ilk çalışmalarında bunun imkansız olduğu gerçeği bir kez daha anlaşılmıştı.
Tüm Trabzonlular, Trabzonspor adıyla bir kulübün kurulmasını yürekten arzuluyorlar, ancak bu işi bir türlü gerçekleştirememenin ezikliğini yaşıyorlardı. Yetkililerinde araya girmesi, sonucu pek değiştirmiyordu Ocaklılar da, Güçlüler de yeni kurulacak kulüpte kendi isimlerinin, hatta renklerinin hakim olmasını istiyorlardı ve bu konuda en ufak bir fedakarlıkta bulunmuyorlardı. Her gün, her akşam toplantı üstüne toplantı yapılıyordu. Bazen tam bir anlaşma zemini ortaya çıkıyor ama yine en ufak bir ayrıntı her şeyi berbat ediyordu. Havaya silahlar atılıyor, karakollara, hatta mahkemelere kadar uzanan olaylara rastlanıyordu. Öte yandan Futbol Federasyonunun il kulüpleri için tanıdığı sürenin de sonu yaklaşıyordu.
21 Haziran 1966 tarihinde İdmanocağı, Martıspor ve Yıldızspor'un da katılımı ile sarı Kırmızı renkler altında Türkiye 2. Ligine alındı. Ancak, resmi bir yazının süresi içinde ilgili yere tebliğ edilmediği için İdmanocağı'nın İkinci ligde oynaması durduruldu. Bu tarihten yaklaşık bir ay sonra 20 Temmuz 1966'da bu kez İdmangücü, Karadenizgücü, Martıspor ve Yolspor'un katılmasıyla Trabzonspor Kırmızı-Beyaz renklerle kuruldu. Ne var ki İdmanocağı buna karşı çıktı. Danıştay'da açtığı dava ile yürütmeyi durdurma kararı alınınca ortalık yine karıştı. Trabzon'daki gergin durum üzerine araya Zamanın Beden Terbiyesi Genel Müdürü Ulvi Yenal girdi. Ulvi Yenal, İdmanocağı ve İdmangücü'nün birleşmemeleri halinde iki kulübünde Türkiye 2. Ligine alınmayacağını bildirdi. Bu durum Trabzon'da ve her iki kulüp çevresinde "Sok" etkisi yaratmıştı. Birleşmeleri büyük sorun olan bu iki kulübün, birleşmemeleri halinde Trabzon Türkiye liglerinde temsil edilemeyecekti. Trabzon'daki geceli gündüzlü yapılan ve büyük tartışmalara neden olan toplantılar sonunda 2 Ağustos 1967 günü İdmanocağı ile İdmangücü birleşmesi gerçekleşti ve Trabzonspor; İdmanocağı, İdmangücü, Karadenizgücü ve Martıspor'un birleşmesi ile ortaya çıktı.
Artık bütün resmi işlemler tamamlandıktan sonra sıra gelmişti Trabzonspor'un renklerine. Renk bulmak öyle kolay olmadı. Trabzon'da uzun yıllar süren İdmanocağı-İdmangücü rekabetinde Sari-Kırmızı ve Yeşil-Beyaz renkler hakimdi. Trabzonspor'un renkleri bu renklerin dışında olmalıydı. Trabzon'u ve Karadeniz'i simgeleyen renkler aranıyordu. Bu konuda yarışma açılması da gündeme geldi ancak sonra vazgeçildi. Renk için geceli gündüzlü toplantılar düzenleniyordu. Dört toplantıdan sonuç alınamamıştı. Beşinci toplantıda her şey bitecekti. Artık taraftarın da sabrı kalmamıştı. Dönemin Federasyon Başkanı Orhan Şeref Apak sorunu çözmeye çalışırken Federasyon Genel Müdürü Ulvi Yenal'ın makamında toplanan taraflar iki kulübün renklerinden farklı bir rengin seçilmesi üzerinde yoğun tartışmalar gerçekleştirirler. Yaşanan gelişme üzerine sabrı taşan Yenal iki kulübün temsilcilerinden birer renk seçmesini talep eder. Böylelikle İdmanocağı grubu "koyu bordo", İdmangücü ise "açık mavi" üzerinde görüş bildirir. Sonuçta Trabzonspor'u kuran iki köklü kulüp renk konusunu "BORDO-MAVİ" diye karara bağlarlar. Böylece bir haftadır şehirde süren renk kavgası sona erer ve Trabzonspor Bordo-Mavi renklerine kavuşur
Başarıları...
Lig Şampiyonlukları
6 kez Türkiye 1. Lig Şampiyonluğu
1975-76
1976-77
1978-79
1979-80
1980-81
1983-84
Türkiye Kupası
8 kez Türkiye Kupası Şampiyonluğu
1976-77
1977-78
1983-84
1991-92
1994-95
2002-03
2003-04
2009-10
Süper Kupa
1 kez TFF Süper Kupa Şampiyonluğu
2009-10
Cumhurbaşkanlığı Kupası
7 kez Cumhurbaşkanlığı Kupası Şampiyonluğu
1975-76
1976-77
1977-78
1978-79
1979-80
1982-83
1994-95
Başbakanlık Kupası
5 kez Başbakanlık Kupası Şampiyonluğu
1975-76
1977-78
1984-85
1993-94
1995-96
- 1973-74 İkinci Lig Kırmızı Grup Şampiyonluğu
- 1974-75 Kıbrıs Barış Kupası Şampiyonluğu
Başkanlarımız..
A. Osman ULUSOY -> Kariyer 1967-68, 1969-70
Rıfat DEDEOĞLU -> Kariyer 1968-69, 1970-71
Suat OYMAN -> Kariyer 1971-72
A. Salih ERDEM -> Kariyer 1972-73, 1973-74, 1974-75
M. Şamil EKİNCİ -> Kariyer 1975-76, 1976-77, 1977-78, 1978-79, 1979-80
A. Celal ATAMAN -> Kariyer 1980-81
Mustafa GÜNAYDIN -> Kariyer 1981-82
M. Ali YILMAZ -> Kariyer 1982-83, 1983-84, 1984-85, 1985-86,
1986-87, 1987-88, 1989-90, 1990-91, 1991-92, 1997-98, 1998-99, 1999-00
Mazhar AFACAN -> Kariyer 1988-89
Faruk Nafiz ÖZAK -> Kariyer 1994-95, 1995-96, 1996-97
Özkan SÜMER -> Kariyer 2000-01, 2001-02, 2002-03
Atay AKTUĞ -> Kariyer 2003-04, 2004-05, 2005-06
Nuri ALBAYRAK -> Kariyer 2005-06, 2006-07, 2007-08
Sadri ŞENER -> Kariyer 1992-93, 1993-94, 2007-08, 2008-...
Gol Krallarımız..
1.Resim -> Necmi Perekli.
2.Resim -> Şota Arveladze
3.Resim -> Hami Mandıralı
4.Resim -> Fatih Tekke
Trabzonspor tarihinde 3 gol kralı çıkardı. Bunlardan biri hem ikinci lig, hem de birinci ligde bu başarıya imza atmış Necmi Perekli, diğeri ise Gürcü golcü Şota Arveladze’dir. Son olarak da 2004-05 sezonunda 31 gol atarak birinci lig gol kralı olan Fatih Tekke'dir.
1968/69 tarihinde 2. lig Kırmızı Grup’ta mücadele eden Trabzonspor, İzmirspor’un şampiyon olduğu ligi 6. sırada tamamladı. Ancak Nemci Perekli 22 gol atarak krallık tacını giydi. Perekli bir sezon sonra da 20 gol atarak ikinci kez gol kralı oldu.
Perekli; Giresunspor, Beşiktaş ve Altay maceralarından sonra döndüğü Trabzonspor’un ikinci kez şampiyon olduğu 1976/77 sezonunda 22 maçta attığı 18 golle bordo-mavili ekibin Birinci ligdeki ilk gol kralı oluyordu.
Bu tarihten uzun yıllar sonra, yani 1995/96 sezonunda Trabzonspor şampiyonluğu kıl payı kaçırdı ama, Gürcü oyuncu Şota Arveladze ile teselli buldu. Çünkü Şota oynadığı 37 maçta rakip filelere 25 gol gönderme başarısı gösterdi.
Trabzonspor tarihinde sadece üç gol kralı çıkarabildi fakat, Hami Mandıralı, Trabzonspor forması altında attığı toplam 218 golle bordo-mavili ekibin en çok gol atan oyuncusu unvanını kazandı.
Trabzonspor alt yapısından yetişen Hami Mandıralı 1985-2002 yılları arasında (1997/98 döneminde Almanya’nın Schalke 04 takımında oynadı) attığı 218 golün bir çoğunu frikikten kaydederek haklı olarak “bombacı” unvanını da kazandı. Hami Trabzonspor’un Avrupa kupalarında en fazla gol atan oyuncusu oldu.
Mandıralı 2002 sezonunda Trabzonspor’dan ayrıldı. Hami halen Türkiye liginde Tanju Çolak ve Hakan Şükür'den sonra en çok gol atan 3. futbolcudur.
Takımımızın son gol kralı ise Fatih Tekke'dir. 2004-2005 Sezonunda 31 gole imza atan Fatih Bordo-Mavili forma altında krallık ünvanını taşıyan 3. futbolcu olarak tarihe geçti. Fatih 2006-2007 sezonu başında Rusya'nın Zenit St.Pettersburg takımına transfer oldu.
Eski Teknik Direktörlerimiz..
1966/67 Hayri Gür Antrenör
1967/68 Halil Özyazıcı Antrenör (İlk devre)
1967/68 Harun Kılman Antrenör (İkinci devre)
1968/69 Erdoğan Gürhan Antrenör
1969/70 Ahmet Karlıklı Antrenör (İlk devre)
1969/70 Altan Santepe Teknik Direktör (İkinci devre)
1970/71 Altan Santepe Teknik Direktör
1971/72 Kamuran Soykıray Antrenör
1972/73 Mustafa Ertan Antrenör (21 maç)
1972/73 Ahmet Suat Özyazıcı Antrenör
1973/74 Ahmet Suat Özyazıcı Antrenör
1974/75 Ahmet Suat Özyazıcı Antrenör
1975/76 Şükrü Ersoy Teknik Direktör (13 maç)
1975/76 Ahmet Suat Özyazıcı Antrenör (17 maç)
1976/77 Ahmet Suat Özyazıcı Antrenör
1977/78 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör
1978/79 Özkan Sümer Teknik Direktör
1979/80 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör
1980/81 Özkan Sümer Teknik Direktör
1981/82 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör
1982/83 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör
1983/84 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör
1984/85 Özkan Sümer Teknik Direktör (24 maç)
1984/85 İlyas Akçay Teknik Direktör (10 maç)
1985/86 Jürgen Sundermann Teknik Direktör (26 maç)
1985/86 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör (8 maç)
1986/87 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör
1987/88 Metin Türel Teknik Direktör (19 maç)
1987/88 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör (19 maç)
1988/89 Werner Biskup Teknik Direktör (4 maç)
1988/89 Şenol Güneş Teknik Direktör (32 maç)
1989/90 Şenol Güneş Teknik Direktör (Lig başlamadan istifa etti)
1989/90 Urbain Braems Teknik Direktör
1990/91 Özkan Sümer Teknik Direktör
1991/92 Urbain Braems Teknik Direktör
1992/93 George Leekens Teknik Direktör
1993/94 George Leekens Teknik Direktör (4 maç)
1993/94 Şenol Güneş Teknik Direktör (26 maç)
1994/95 Şenol Güneş Teknik Direktör
1995/96 Şenol Güneş Teknik Direktör
1996/97 Şenol Güneş Teknik Direktör (20 maç)
1996/97 Yılmaz Vural Teknik Direktör (14 maç)
1997/98 Yılmaz Vural Teknik Direktör (9 maç)
1997/98 Yılmaz Vural Teknik Direktör (9 maç)
1997/98 Özkan Sümer Teknik Direktör (15 maç)
1997/98 Ali Kemal Denizci Teknik Direktör (10 maç)
1998/99 Gordon Milne Teknik Direktör
1999/00 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör (14 maç)
1999/00 Giray Bulak Teknik Direktör (20 maç)
2000/01 Giray Bulak Teknik Direktör (18 maç)
2000/01 Sadi Tekelioğlu Teknik Direktör (16 maç)
2001/02 Sadi Tekelioğlu Teknik Direktör (İlk devre)
2001/02 Hans-Peter Briegel Teknik Direktör (İkinci devre)
2002/03 Samet Aybaba Teknik Direktör
2003/04 Samet Aybaba Teknik Direktör (14 maç)
2003/04 Turgay Semercioğlu Teknik Direktör (5 maç)
2003/04 Ziya Doğan Teknik Direktör (15 maç)
2004/05 Ziya Doğan Teknik Direktör (14 maç)
2004/05 İhsan Derelioğlu Teknik Direktör (3 maç)
2004/05 Şenol Güneş Teknik Direktör (17 maç)
2005/06 Şenol Güneş Teknik Direktör (7 maç)
2005/06 Orhan Çıkırıkçı Teknik Sorumlu (1 maç)
2005/06 Vahid Halilhodžić Teknik Direktör (26 maç)
2006/07 Sebastião Lazaroni Teknik Direktör (4 maç)
2006/07 Ziya Doğan Teknik Direktör
2007/08 Ziya Doğan Teknik Direktör (9 hafta)
2007/08 Ahmet Özen Teknik Sorumlu (1 Maç)
2007/08 Ersun Yanal Teknik Direktör
2008/09 Ersun Yanal Teknik Direktör (29 Maç)
2008/09 Ahmet Özen Teknik Direktör (5 Maç)
2009/10 Hugo Henry Broos Teknik Direktör (13 Maç)
2009/... Şenol Güneş Teknik Direktör
1.Resim -> Necmi Perekli.
2.Resim -> Şota Arveladze
3.Resim -> Hami Mandıralı
4.Resim -> Fatih Tekke
Trabzonspor tarihinde 3 gol kralı çıkardı. Bunlardan biri hem ikinci lig, hem de birinci ligde bu başarıya imza atmış Necmi Perekli, diğeri ise Gürcü golcü Şota Arveladze’dir. Son olarak da 2004-05 sezonunda 31 gol atarak birinci lig gol kralı olan Fatih Tekke'dir.
1968/69 tarihinde 2. lig Kırmızı Grup’ta mücadele eden Trabzonspor, İzmirspor’un şampiyon olduğu ligi 6. sırada tamamladı. Ancak Nemci Perekli 22 gol atarak krallık tacını giydi. Perekli bir sezon sonra da 20 gol atarak ikinci kez gol kralı oldu.
Perekli; Giresunspor, Beşiktaş ve Altay maceralarından sonra döndüğü Trabzonspor’un ikinci kez şampiyon olduğu 1976/77 sezonunda 22 maçta attığı 18 golle bordo-mavili ekibin Birinci ligdeki ilk gol kralı oluyordu.
Bu tarihten uzun yıllar sonra, yani 1995/96 sezonunda Trabzonspor şampiyonluğu kıl payı kaçırdı ama, Gürcü oyuncu Şota Arveladze ile teselli buldu. Çünkü Şota oynadığı 37 maçta rakip filelere 25 gol gönderme başarısı gösterdi.
Trabzonspor tarihinde sadece üç gol kralı çıkarabildi fakat, Hami Mandıralı, Trabzonspor forması altında attığı toplam 218 golle bordo-mavili ekibin en çok gol atan oyuncusu unvanını kazandı.
Trabzonspor alt yapısından yetişen Hami Mandıralı 1985-2002 yılları arasında (1997/98 döneminde Almanya’nın Schalke 04 takımında oynadı) attığı 218 golün bir çoğunu frikikten kaydederek haklı olarak “bombacı” unvanını da kazandı. Hami Trabzonspor’un Avrupa kupalarında en fazla gol atan oyuncusu oldu.
Mandıralı 2002 sezonunda Trabzonspor’dan ayrıldı. Hami halen Türkiye liginde Tanju Çolak ve Hakan Şükür'den sonra en çok gol atan 3. futbolcudur.
Takımımızın son gol kralı ise Fatih Tekke'dir. 2004-2005 Sezonunda 31 gole imza atan Fatih Bordo-Mavili forma altında krallık ünvanını taşıyan 3. futbolcu olarak tarihe geçti. Fatih 2006-2007 sezonu başında Rusya'nın Zenit St.Pettersburg takımına transfer oldu.
Eski Teknik Direktörlerimiz..
1966/67 Hayri Gür Antrenör
1967/68 Halil Özyazıcı Antrenör (İlk devre)
1967/68 Harun Kılman Antrenör (İkinci devre)
1968/69 Erdoğan Gürhan Antrenör
1969/70 Ahmet Karlıklı Antrenör (İlk devre)
1969/70 Altan Santepe Teknik Direktör (İkinci devre)
1970/71 Altan Santepe Teknik Direktör
1971/72 Kamuran Soykıray Antrenör
1972/73 Mustafa Ertan Antrenör (21 maç)
1972/73 Ahmet Suat Özyazıcı Antrenör
1973/74 Ahmet Suat Özyazıcı Antrenör
1974/75 Ahmet Suat Özyazıcı Antrenör
1975/76 Şükrü Ersoy Teknik Direktör (13 maç)
1975/76 Ahmet Suat Özyazıcı Antrenör (17 maç)
1976/77 Ahmet Suat Özyazıcı Antrenör
1977/78 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör
1978/79 Özkan Sümer Teknik Direktör
1979/80 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör
1980/81 Özkan Sümer Teknik Direktör
1981/82 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör
1982/83 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör
1983/84 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör
1984/85 Özkan Sümer Teknik Direktör (24 maç)
1984/85 İlyas Akçay Teknik Direktör (10 maç)
1985/86 Jürgen Sundermann Teknik Direktör (26 maç)
1985/86 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör (8 maç)
1986/87 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör
1987/88 Metin Türel Teknik Direktör (19 maç)
1987/88 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör (19 maç)
1988/89 Werner Biskup Teknik Direktör (4 maç)
1988/89 Şenol Güneş Teknik Direktör (32 maç)
1989/90 Şenol Güneş Teknik Direktör (Lig başlamadan istifa etti)
1989/90 Urbain Braems Teknik Direktör
1990/91 Özkan Sümer Teknik Direktör
1991/92 Urbain Braems Teknik Direktör
1992/93 George Leekens Teknik Direktör
1993/94 George Leekens Teknik Direktör (4 maç)
1993/94 Şenol Güneş Teknik Direktör (26 maç)
1994/95 Şenol Güneş Teknik Direktör
1995/96 Şenol Güneş Teknik Direktör
1996/97 Şenol Güneş Teknik Direktör (20 maç)
1996/97 Yılmaz Vural Teknik Direktör (14 maç)
1997/98 Yılmaz Vural Teknik Direktör (9 maç)
1997/98 Yılmaz Vural Teknik Direktör (9 maç)
1997/98 Özkan Sümer Teknik Direktör (15 maç)
1997/98 Ali Kemal Denizci Teknik Direktör (10 maç)
1998/99 Gordon Milne Teknik Direktör
1999/00 Ahmet Suat Özyazıcı Teknik Direktör (14 maç)
1999/00 Giray Bulak Teknik Direktör (20 maç)
2000/01 Giray Bulak Teknik Direktör (18 maç)
2000/01 Sadi Tekelioğlu Teknik Direktör (16 maç)
2001/02 Sadi Tekelioğlu Teknik Direktör (İlk devre)
2001/02 Hans-Peter Briegel Teknik Direktör (İkinci devre)
2002/03 Samet Aybaba Teknik Direktör
2003/04 Samet Aybaba Teknik Direktör (14 maç)
2003/04 Turgay Semercioğlu Teknik Direktör (5 maç)
2003/04 Ziya Doğan Teknik Direktör (15 maç)
2004/05 Ziya Doğan Teknik Direktör (14 maç)
2004/05 İhsan Derelioğlu Teknik Direktör (3 maç)
2004/05 Şenol Güneş Teknik Direktör (17 maç)
2005/06 Şenol Güneş Teknik Direktör (7 maç)
2005/06 Orhan Çıkırıkçı Teknik Sorumlu (1 maç)
2005/06 Vahid Halilhodžić Teknik Direktör (26 maç)
2006/07 Sebastião Lazaroni Teknik Direktör (4 maç)
2006/07 Ziya Doğan Teknik Direktör
2007/08 Ziya Doğan Teknik Direktör (9 hafta)
2007/08 Ahmet Özen Teknik Sorumlu (1 Maç)
2007/08 Ersun Yanal Teknik Direktör
2008/09 Ersun Yanal Teknik Direktör (29 Maç)
2008/09 Ahmet Özen Teknik Direktör (5 Maç)
2009/10 Hugo Henry Broos Teknik Direktör (13 Maç)
2009/... Şenol Güneş Teknik Direktör
